FRIDERICUS III

I.

FRIDERICUS III.

Christiano V. fratre praemortuo, successit A. C. 1648. Patri Christiano IV. cum prius Archiep. Bremensis fuisset. Difficili bello cum Suecis implicitus, et Hafniae diu obsessus, Hollandorum virtute, emersit Princeps pius, et prudens, post egregia excelsi animi specimina, durante obsidione, edita, meruit, ut Regnum Daniae, quod hactenus Electivum fuerat, Hereditarium in eius Familia regali in posterum esset. Obiit paucos ante annos: Successit fil. Christianus VI.

II.

FRIDERICUS III.

cognom. Pacificus, fil. Ernesti Austriaci, successit Alberto II. consobrino, A. C. 1440. Coronâ Aquisgrani A. C. 1442. Aureâ romae a Nicolao V. A. C. 1452. insignitus, cum Eleonora Lusitana, uxore. Ab Alberto fratre, ob hereditarem, ab Ulrico Ciliae Comite, ob tutelam Ladislai posthumi vexatus. Italicis titulis delinitus, Longobardorum Rex dictus regnum occupante Srortiâ, mox amisit. Bohemicum acceptare renuit; in rebelles mitis. Amadeum, a Concil. Bas. electum, ut Papatu cederet, rogavit. Marthiae Hungar. Regi. Austriam vastanti, et Vienna potito non restitit, in germania interim degens, ubi hospitiis inscribi iussit, Rerum irrecuperabilium summa felicitas, oblivio Ius in regnum eidem 70000. aureis vendidit, cum Carolo Burgundo pacem fecit, filiâ huius unicâ Mariâ Maximiliano filio suo desponsatâ. Obiit A. C. 1493. Aet. 78. Imp. 53. Viennae sepultus. Cuspiniam. Nauclerus, Bonfinius etc. Ei successit Maximilianus modo dictus huius nominis primus.

III.

FRIDERICUS III.

cognom. Pius, Ioh. II. e Simmerensi linea, cui Stephanus, fil. Ruperti Imp. originem dederat, fil. Hich Helveticae Confessionis constantissimus assertor, Heshusium dimisit: et post colloquium Heidelbergae A. C. 1560. inter suos et Ioh. Friderici Saxonis Theologos habitum, Reformatis arctius adhaesit, Neuhusii ac Ambergae Gymnasiis erectis, nec minus Heidelbergae Collegio Sapientiae Theologiae dicato, Catechesin dein Heidelbergensem publicavit A. C. 1563. Instituit postea Mulbrunni cum Lutheranis, et Franckenthalii cum Anabaptistis Colloquium. In Comiriis Ratisbonensibus, cum Commendonus Legatus Pontif. eum a pace Religionis excludere satageret, venit in senatum Fridericus, Casimiro filio codicem Bibliorum portante, e quo se recte sentire demonstravit: unde Augusto VII viro annitente pro membro Augustanae Confessionis agnitus, et fraus Commendoni elusa est.

Hugonotarum in Gallia causam strenue defendit, primum por Anna Burgio deprecatus, A. C. 1559. Exulibus quoque Belgis Franckothalinm, quod prius coenobium fuerat, asylum constituit. Lanienam Parisiensem detestarus est, eamqueve Henrico Andino ad Reguum Poloniae capessendum Heidelbergâ transeunti, antiquae severitatis tenax et ab omni fuco alienus, libere exprobravit. Obiit A. C. 1576. Aet. 60. Princeps integritate, liberalitate, humanitare nullo suorum temporum inferior. Vide Thuan. Hist. l. 62. Ei successit Ludovicus fil. huncqueve demortuum, A. C. 1583. post administrationem Ioh. Casimiri, excepit Ludovici fil.

IV.

FRIDERICUS III.

cognomine Strenuus, Catharinae Hennebergicae fil. Henrici, suae uxori Coburgensem principatum debuit, familiae illatum, quem ipsa a matre Gutha, filia Hermanni, March. Brandeburgici obtinuerar. Carolo IV. in oppugnandis Ruthenis adstitit: nec minus adversus Adolphum Nassovium Archiep. Moguntinum, fratris adversarium: ac Erfordiam, quae eius sequebatur partes, arma gessit, urbe obsessâ, donec Imp. auctoritatem interponeret suam. Latrocinia idem compescuit, receptaculis praedonum arcibus eversis. Genuit Vilhelmum cognomine Divitem, Georgium, et Fridericum I V. de quo infra.

V.

FRIDERICUS III.

fil. Hermanni IV. Obiit improlis.

VI.

FRIDERICUS III.

fil. Rudolphi praefati, ex posteriore eius uxore Maria Oetingensi, frater Rudolphi Weckeri, obiit A. C. 1353. suscepto ex uxore secunda, (prior enim Margareta Com. Pfirtensis sine prole decesserat A. C. 1348.) Ursula Tecensi, filia Conradi Ducis, filio Rudolpho, a statura Magno dicto. Idem nomen secundo-genito Ca roli, ex Catharina Austriaca filia Ernesti Ducis, nato A. C. 1458. qui Episcopatu Ultraiectino 22. Annos gesto, variis tumultibus, factionibus et bellis defatigatus, senioqueve confectus, se A. C. 1516. abdicavit, in gratiam philippi Burgundi, extictus Anno seq. etc.

VII.

FRIDERICUS III.

hodietnus Elector, fil. prioris ex Luisa Henrica Nassovia Arausion. genitus A. C. 1657. successit Patria A. C. 1688. Princeps pietate, eruditione, et benignitate, inprimis in exules Gallos inclitus, Pater hinc Exulum dictus; qui proin in monumento, quod eius honori haud pridem consecrarunt, inter alia sic optimo Principi acclamant:

Virtutum ---- post Patrem exempla dature,

Seraphico, Princeps, sulpicienda choro,

Quas premis imperio gentes, successibus auge,

Auge, vince hostes et quoque vince Patrem.

Vince diu, Natoque Parens sobolique futurae,

Quae facis, insolita prosperitate praei.

Quod Pater exorsus prius est, quod Filius urges

Duret in augusta posteritate decus.

Exulibus dicare Pater, dicantur et ibi,

Protectae pretium Relligionis erit.

Regna, Domum, Delubra, Scholas, salva onmia, Princeps,

Hospitio Christum qui fovet, ille tenet.

Uxorem sibi iunxit ex Fam. Brunsvico-Cellensi, ex illa Principis Electoralis Pater. Ceterum magna pars Confoederatorum, Bonnam Gallico praesidio insellam expugnavit, et in Germania Belgioqueve contra Gallos, ac Hungaria contra Turcas, hodiequeve multum momenti communi causae confert.

VIII.

FRIDERICUS III.

modo dictus, eloquentiâ et linguarum cognitione clarus, cum debitis gravatus esset, et alias quoqueve Regis Ferdinandi offensam incurrisset, in Galliam militatum profectus est A. C. 1551. Ducatu curatelae fratris commisso. Iterum reducem Caesarei Commissarii Vratislaviae stetêrunt, filioqueve in arce Lignicia ad mortem usque, quae secuta est A. C. 1570. custodiendum tradidêrunt. Fuit autem is Henricus, ex Catharina filia Henrici Duc. Megapolitani (quae ducta A. C. 1538. mortua est A. C. 1581.) genitus. Cuius frater, iisdem editus parentibus, natu minor,

IX.

FRIDERICUS III.

prioris, ex Elisabetha Merania, fil. pater fuit Burchardi, qui caesus ex parte Rudolphi Anticaesaris, cuius sororem Anastasiam in matrimonio habebat, ad Mersburgum A.C. 1080. Hoc genitus,

X.

FRIDERICUS III

Elector, cognomine Sapiens, fil. praefati Ernesti, ex Elisabetha Alberti Bavariae Ducis filia, Wittebergensem arcem condidit: cum fratre Ioh. Wittebergensem Academiam erexit, A. C. 1501. Philippum Palatinum Maximiliano Imp. reconciliavit, Erfordiae plebem contra Senatum tumultuantem sedavit, Lutheri opus Reformationis (de quo Electori pridem in somnio visio oblata) in Saxonia orsi, defensionem suscepit. A. C. 1518. ex Wormatiensibus Comitiis, in quibus Fridericum de Thun, Consiliarium suum, ne opprimeretur, ei praesto esle iusserat, redeuntem Wartpurgi aslervavit; Imperium sibi, post Maximiliani mortem, delatum, suffragio suo ad Carolum V. transferre maluit, a quo, cum magna vis pecuniae offerretur, nec recepit ipse, et a suis ne teruncium quidem accipi voluit. Demum, tumultu rustico iam orto A. C. 1525. Princeps pius, caelebs, diuturnis calculi doloribus excruciatus, accepto in utraqueve specie Sacramento, obiit, cum ad 30. Comitia Elector invisisset, successore fratre Ioh. cuius fil. Ioh. Fridericus I. Patri in Electoratu successit, (de quo vide in voce Iohannes) pater, Inter alios, Ioh. Friderici II. de quo videsis ibid.